Yazar: Ahmet ÜSTOĞLU

Ulusal Kurtuluş Savaşımız ’in başlangıç  haftasının ardından ,  geçmişimize kısaca bir göz atmak istiyorum… Cumhuriyete geçiş, bir yönü ile Osman Bey’in 1299 Yılında Söğüt’te kurduğu Osmanlı’nın kuruluşu gibidir. O zamanlarda da iç ve dış sorunlar önemli boyutlarda idi. Yani bir yandan komşu Bizans ile diğer taraftan komşu Türkmen Beylikleri ile mücadele ederek Osmanlı Devletinin kurulması gibi…                                * Şimdi açıkça şu soru konuşulmalı ve yanıtı netleşmelidir sanıyorum…                                  * Üç Kıtada at koşturacak güce erişmiş durumda olan ,  yani 1299 dan 1683 Viyana bozgununa kadar girdiği bütün savaşları kazanmışken ; neden son 250 yılda girdiği tüm savaşları kaybedip, bir de kurtuluş savaşı yapmak zorunda kalmıştır Milletimiz ?                                  * ( Osmanlı İmparatorluğu, 1683 Viyana bozgunundan, 1922 Ankara Haymana Ovasında yapılan Sakarya Savaşına kadar girdiği her savaşta sürekli yenilerek hep geri çekilme durumunda kalmıştır.)                                  * NİÇİN VE NASIL OLDU DA , BÖYLE ACI GELİŞMELER YAŞADIK ? Türkler’ in ordu komutası ve saray yönetimindeki değişen , azalan ve eksilen konumları ne kadar etkili oldu?                                 *  Tarihçilere ve bazı bilim adamlarına göre, Osmanlı Devleti , çağın gelişmesine ayak uyduramadığı, yani endüstri devrimini kaçırdığı için yıkıldı açıklamaları yapılıyor… •     Tamam, burası doğru da, bu “ kaçırma işinde başrolü oynayanlar kimdi , kimlerdi ?” Bu sorunun yanıtı çok ama, ben sadece ikisine değineyim de kalanını siz tamamlayın istiyorsanız…                                                       * 1 ) MATBAA,     Osmanlı Devleti’ ne   gavur icadıdır diye uzun bir süre beklendi, beklendi ve ancak , icadından 280 yıl sonra girebildi.                                                        *  Dolayısı ile Reform, Rönesans ve Sanayi devrimi ne yazık ki ıskalandı…                                           * ( Bilindiği gibi , Müslümanlar hariç bizde yaşayan azınlıklar, Rum, Ermeni ve Yahudiler daha önceden çoktan matbaayı kullanmaya başlamışlardı.)                                             *  2 )         Osmanlı Devleti döneminde İkinci Meşrutiyet’ e kadar Kuran’ ın Türkçeye          (Osmanlıca ’ya ) çevrilmesine yanaşılmadı. Osmanlı İmparatorluğu toprakları içinde bazı bölgelerde   Molla Fenarı  gibi bazı kişilerce kimi bölümlerinden çevriler yapılmışsa da, bölük pörçük çalışmalardı bunlar.                                                         * Oysa ki Osmanlı Devletinden önce Asya’da , örneğin Semerkant gibi bazı yerlerde Kuran’ ın çevrileri yapılmıştır.                                                       *  Ancak Tanzimat Döneminde  ilk kez Ahmet Cevdet Paşa, Kuran’ın bazı bölümlerini  Osmanlıca ‘ya çevirmiş olsa da  ,daha sonraki yıllarda  İkinci Meşrutiyet ile birlikte yükselen milliyetçi duyguların etkisi ile birlikte Kuran ve ibadet dilinin Türkçeleştirilmesi istenmiştir. Fakat Padişah 2. Abdülhamit buna izin vermemiştir. Dönemin Şeyhülislam fetvası ile de , Kuran’ın Osmanlıcaya çevrilmesi yasaklanmıştır.                                                  * (Yani bizim kitabımız Latinceye, İngilizceye, Fransızcaya, İspanyolcaya, Yunancaya,  Rusçaya çevrilecek, sadece Türkçeye çevrilmeyecek…)                                                    * Bereket versin Cumhuriyet kuruldu da Mustafa Kemal Atatürk sayesinde kendi dilinde bir Kuran çevrisine kavuştu Ülkemiz.                                                   * ŞİMDİ DE , DÜNYA TARİHİN BİR BAŞKA GERÇEĞİNE GÖZ ATALIM … İncil Latince idi.                                                     *  Fransızlar, İncil’i ne zaman  Fransızca okuyabildi   biliyormusunuz ? * Ya Almanlar?                                                  * 1.Fransuva, Fransa Kıralı emir verdi. Sorbonne Üniversitesi karşı çıktı. Kral aldırmadı. İncil Fransızcaya çevrildi. YIL 1530                                       * *İngiltere Kralı 5. Henri İngilizceye çevrisini istedi. Çevrildi. YIL 1530 lar.                                                    * *İncili Almancaya papaz Martın Luther tarafından çevrilmiştir. YIL 1530 ‘lar. Bu yıllardan sonra adı geçen ülkelerin yurttaşları kutsal kitaplarının ne dediğini  okuyup anlamışlardır...                                          * Buna karşı çıkan VATİKA ve ruhban sınıfı da eski güçlerini doğal olarak kaybetmişlerdir.                                                      * Böylece oralarda  sosyal yasamda din tüccarlığı iflas etmiş oldu…                                        ** KURAN , Atatürk’ün önerisi ve Büyük Millet Meclisi kararı ile Türkçeye 1929 Yılında çevrisi yapılmıştır                                                        * Tam 400 YIL sonra.                         Demek ki marifet Atatürk’ü anlamaktır, O’nu ordan, burdan çekiştirmek hüner değildir…                                          ** KULANILAN DİLLER… FARSCA DİLİ ;  İran, Afganistan, Tacikistan, Özbekistan ve Basra Körfezinde konuşulan Hint- Avrupa dil ailesine mensup bir dildir. Antik Pres ( İran) halkının konuştuğu dilden türemiştir. namaz, oruç, abdest. peygamber, Müslüman kelimeleri Arapça değil farsça dir. Huda, faşça; Rabbena, Farsça;  Mevla , Hoca , Molla, Derviş, Pir Dergah, Türbe, niyaz, günah, kafir, beddua, külah, keramet, teşbih, tekamül ,kehribar, çarşaf, takke, muska, hurma, güllaç, mevlit, rayiha, sancak, cihan, destan, aşk ,meşk, şadırvan kelimeleri de Arapca değil FARSCADIR. Bunlar gibi ibadette kullanılan birçok sözcük Farsça’dır…                                              * İslam’ı yaşarken, anlatırken kullandığımız sözcüklerin çoğu Arapça değil, Farsçaymış…                                               * İslam dili Arapça  ile Farsçayı yan yana getirebiliyoruz, sakınca yokmuş…                                               * Demek ki İslam dili ile, farsça da olduğu gibi , Türkçeyi de yan yana getirilmesinden kimsenin rahatsız olmaması gerekiyor sonucu çıkmaz mı?                                                * İbranicede ’rab, Arapçada Allah denilebildiğine göre ; Türkçede Tanrım, Yaradanım denirse Müslüman dilinin birliği bozulur mu acaba?                                                * Müslümanca ibadet dilinin içinde zaten bolca İbranice ve Farsça kelimeler vardır ve birliği bozulmuyor…                                                           *   Biliniyor ki , Türkçe dahil hiçbir dil lanetli dil değildir ve olamaz…                                      * Yeter ki herkes kullandığı sözcüğün, tümcenin ve dilinin anlamını doğru anlasın ve yerinde kullanabilsin…  Farklı dillerin yan yana gelmesinde daha önemli ve daha yararlı sonuçlar ortaya   çıkmaz mı ? Böylece niyetin ,ruhun , gönlün ve yüreğin bütünleşmesi daha kolay sağlanabilir, ÇÜNKÜ HERZAMAN ÖZ, BİÇİMDEN ÖNEMLİDİR…...

Türkiye Büyük Millet Meclisi ve Cumhuriyet, yedi büyük savaşın ardından kurulmuş olan çok  Önemli değerlerimizdir… 1856 Kırım Savaşı; 1977 Osmanlı Rus Savaşı; 1892 Yunan Savaşı; 911 Trablus Savaş; 1912 Balkan Savaşı  ; 1914-18 Birinci Dünya Savaşı ve nihayet 1920-22 Kurtuluş Savaşı. Bu savaşlardan yalnızca sonuncusu zaferle bitmiştir.  Kutlu savaşın başkomutan atamasını ve denetimini Ulusal Egemenliği temsil eden TBMM yapmıştır. Aynı zamanda zafer, vatandaştan sadece canını ve kanını istememiştir. Tüm maddi ve manevi özverili destekleri de   alarak  mutlu sona ulaşılmıştır… Ancak 1. Cihan Savaşına neden girdiğimizi hala yeterince bilmiyoruz. *** Savaş yılları Osmanlı İmparatorluğu’nun ekonomisini tümden harap etmiş, Ekin tarlarda çürümüş, toprak tohumsuz, evler erkeksiz kalmıştı… Kağnı ve kara sabana koşulacak hayvan, sabanı sürecek erkek yokluğundan ötürü, Tüm bu zorlu görevleri Anadolu kadınları yiğitçe üslenmişlerdi… *** Birinci TBMM ve akabinde kurulan Türkiye Cumhuriyeti’nin talihsizliği, çökmüş bir ekonomi ve harabeye dönmüş bir memleket üzerinde kurulmasıdır.  İki değerli kurumumuzun büyüklüğü, yaratılan bu destansı, zor durumlardan gelmektedir. *** 16 Mayıs 1919 da İstanbul dan ayrılan Bandırma Vapuru, meydana gelen bu çöküşü tersine çevirecek bir UMUDU taşıyordu. BU UMUDUN ADI MUSTAFA KEMAL PAŞA İDİ… Yanında 12 kişiden oluşan Erkan-ı Harbiye’sinden başka kimse yoktu. Karadeniz’in azgın dalgaları ile boğuşup sarsılan Bandırma Vapurun ’da arkadaşlarına şunları söylüyordu: “ Onlar hürriyet uğruna ölmeye karar verenlerin kuvvetlerini anlayamazlar… Biz Anadolu’ ya  ne silah ,   ne de cephane götürüyoruz… BİZ ANADOLU’ YA İDEAL VE İMAN GÖTÜRÜYORUZ! “ sözleri çok değerli ve önemli konuşma idi… *** 19 Mayıs 1919 da Samsun’ a çıkınca bir şarkı söylüyorlardı:  “ Güneş ufuktan şimdi doğar, yürüyelim arkadaşlar…”diye. NE VARKİ, O TARİHTE güneşin ufuktan doğacağına dair hiçbir işaret yoktu… Tersine memleket koyu, hatta zifiri karanlıkta idi… *** İmparatorluğun Baş Kenti İstanbul itilaf devletleri tarafından işgal edilmişti. Adana da Fransızlar; Antalya ve Konya da İtalyanlar; Urfa, Maraş, Antep, Merzifon ve Samsunda İngiliz  birlikleri  bulunuyordu. 15 Mayıs 1919 da Yunan birlikleri İzmir’e çıkmış, Batı Anadolu’nun bereketli topraklarından memleketimizin kalbine doğru ilerlemekte idiler… DAHASI VAR… Ülkemiz  ’in  en önemli gelir kaynakları ve bankaları yabancı şirketlerin elinde idi… Demir yolları, limanlar, önemli tarım ve ticari alanlar, bayındırlık tesisleri, tütün rejileri, maliye ve gümrük gelirleri batılı büyük şirketlerin elinde… 700 km. demir yolu vardı ama, 1 km.si bile bize ait değildi… Savaşlardan zaferle çıkıp ekonomiye odaklandığımızda, bütün  bunlar yabancıların elinden alınacak   ve  bizim olacaktı… ÖYLE DE OLDU… *** Daha sonra , tüm Dünyayı kasıp kavuran ekonomik kriz yüzünden, zaten az olan dış satışlarımız dibe vurmuştu. O durumda  M .Kemal Paşa, Türkiye  Büyük Millet Meclisi’ne anlamlı ve nitelik gerektiren bir teklif getirmiştir : “ ARKADAŞLAR  !   Bizim maaşlarımızla, halkın gelirleri arasında büyük fark ortaya çıktı. Bu durum bize ve genç Cumhuriyetimiz’ e yakışmaz. Benim maaşım dahil olmak üzere, Millet Vekili maaşlarını,  yüzde elli azaltalım. “  önerisi alkışlarla kabul edilmiştir.. *** Bu uzun, ince ,zorlu, özverili ve kutlu yolda, iç ve dış engeller  bir bir aşıldı…  Aklın ve bilimin ışığında egemenlik tek kişiden alınıp millete verildi . Böylece elde edilen dinamik güç ile,  genç  Türkiye Cumhuriyet’imiz, sonsuza dek yaşatılmak üzere  kurularak hayat bulmuş oldu… Bu özel günde, aziz şehitlerimize, gazilerimize, tüm yurtseverlerimize bir kez daha derin saygı, minnet ve şükranlarımızı sunuyor  ; ULUSAL EGEMENLİK VE ÇOCUK BAYRAMIMIZI  RUHUNA UYGUN , TARİHİMİZE VE ÇOCUKLARIMIZA OLAN SAYGIMIZ İÇİNDE KUTLUYORUZ…...

BU GÜN 17NİSAN, KÖY ENSTITÜSÜLERİN KURULUŞ YIL DÖNUMÜ. .              (  17 N İ S A N   1940) Milli Mücadelenin ardından yeni kurulan Cumhuriyetimiz açısından  başka bir önemli cephe mücadelesi baslamıştı. İstenilen gelişmenin sağlanması için öncelikle eğitilmiş elemanlara ihtiyaç vardı. Yapılan Cumhuriyet devrimleri köylere etkilerini yeterince gösterememişti.  Bu nedenle köylü eğitimi ve gelisimi için farklı arayışlara girilmiştir... Öncelikle köylüleri her alanda eğitebilecek çok yönlü donanımlı öğretmenleri  yetiştirmek gerekiyordu. * Padişah 2. Mahmut zamanında Türkiye'de Medreselerin yanı sıra , Avrupai okulların da açılması ile, eğitimde ikilikler ve kültür çatışmaları oluşmaya başlamıştı. Türk eğitim sistemi Cumhuriyetin kuruluşuna kadar olan sürede büýuk ölçekte  yabancı eğitim  sistemlerinin etkileri altında kalmıştır ve gelişenemiştir. * Türkiye'nin eğitim  sorunları ile, Batı ülkelerin eğitim sorunları arasında keskin farklıliklar olduğuna gören Eğitimci İSMAİL HAKKI TONGUÇ, geleneksel ezberci  eğitim  veren  okullar yerine, ezberci olmayan  , uygulamalı , İŞ EĞİTİMİNE DAYALI OKULLAR kurmaya uygun ve yararlı bulmuştu. * KÖYÜN ZEKİ COCUKLARI İYİ YETİŞSIN , KENDİ KÖYLERINDE ÖĞRETMEN OLSUN VE KALKINMA YOLUNDA IŞIK TUTSUN İSTENİYORDU . Ismail Hakkı Tonguç köyün sorunlarını anlayan ve çözebilen aydınların , ancak kendi içlerinden çıkabileceği düsüncesiyle aynı görüşü  taşıyan  Milli Eğitim Bakanı Hasan Ali  Yücel ile birlikte Köy Enstitülerinin  kurulmasını istediler ve zorluklar içinde  olsa da başardılar. Bu okullarda iş içinde hayatin her alanına yönelik eğitim  veriliyordu. Temel derslerin yanı sıra, modern tarım , tıp, veterinerlik , sanat , makine, teknoloji v.b gibi köyde gerekli olan önemli  bilgiler uygulama içinde  veriliyordu.  Çünkü  o yıllarda köylerde teknoloji adına tornavida bike yoktu. Dünya klasikleri ilk kez tercüme edilerek Köy Enstitüsünde ki öğrencilerin  okumasına sunuluyordu.  Böylece dünyanin en gelismiş en zeki beyinleri ile tanışıyor ,  eserlerini okuyor , aydınlanıyor  ve gelişiyorlardı öğretmen adayları...  Çok yönĺü olarak , uygarlık, bilim, teknoloji , demokrasi ve düşünce tarihini okuduktan sonra  aldıkları  donanımla  öğretmen  olabiliyorlardı. * Bu  çocuklarından kimileri aynı okulların yükseğine devam ederek ünlü yazarlar, sanatçılar ve bilim insanlarımız oldular. Kimileri de ķöylerine öğretmen  olarak atandılar.  Okulda donanımlı öğretmen , okul dışında da entellektüel  birikimleri ile köylülerine önder oldular... Tabi bu durumdan rahatsız olan toplum kesimleri de doğal olarak olmuştu  * Köy Enstitüleri dünyada eşi  benzere olmayan, tamamen ülkemizin kalkınma koşullarına  göre  hazırlanmış üretken , özgün , etkili ve çağa  uygun bir eğitim sistemi idi. Halen eğitim dünyasında ve aydınlar tarafından güncel ve yoğun olarak tartışılan bu bize ait eğitim sistemi modeli , 1946 yılından itibaren aşama aşama engenlendi ve nihayet 1954 yılında tamamen kaldırıldı. ...

ARDEŞEN KÜLTÜREVİ Ankara'nın ortasında dört duvar ve camlarla çevrili  mutevazi bir  mekan olmaktan ibaret midir  acaba? Biz çalışanları ile, gelen , giden dostlarımızla ve yaşanmışlıklarımızla çok değerli güzel  bir yerdir ve öyle kalacaktır bu mekan... Ordaki görkemli hatıralarımız hayatımızın en önemli yerinde duruyor çünkü. *** O YÖNETİM  KURULU Toplantılarımizda, zaman zaman tartışmaya varan iyi niyetli temiz duygulu sohpetlerimiz sırasında hepimizin gözleri çakmak  çakmak  oluyordu çoğu  kez. Hoşgörü, saygı, sevgi, içtenlik ve samimi sıcak duygular en üst düzeyde yankılanıp sürdü bu mekanımizda yıllarca... Her toplantı sonunda dostluğumuz daha da pekişerek büyudü... Daha da  çok  sevdik birbirimizi. *** GENELLİKLE PAZAR  günleri etkinlik öncesi karınca gibi hazırlık çalışmalarımız , dayanışmamız ve heycanımızla, yorgunluk hisetmeden tam bir  imece ruhumuzun ete kemiğe  bürünmesi ne güzeldi... Ve salonumuzu dolduran dostlarımizla etkinlik süresince  emeğimiz ile  bizzat ürettiklerimizi ve dostlarımızın  getirdiklerini paylaşmanın  tadı ne doyumsuz keyifti... Her etkinliğimizin sonu, sanki mutluluğa açılan bir pencere oluyordu... BÖYLECE:  NE GÜZEL BİR EKİP  OLDUK BİZ... KÖTÜLÜKLERE , ZORLUKLARA BİRLİKTE MEYDAN OKUDUK... İYİKİ BİRLIK IÇİNDE HEP DOĞRULARA  VE GÜZELLİKLERE YELKEN AÇTIK... ANLADIK Kİ BUTÜNLEŞTİKCE; HER BİRİMİZ BİRBİRİNDEN DEĞERLİ ÇOK GÜZEL ARDEŞEN'LİLERİZ... İYİKİ TANIŞTIK. İYİ Kİ PAYLAŞARAK  YAŞADIKLARIMIZLA ENERJİ VE YAŞAMA SEVİNCİ VERDİK  BİRBİRİMİZE... İYİKİ BÖYLE BİR  DERNEĞİMİZ  OLDU VE BİRLİKTE ÇALIŞTIK, TARTIŞTIK, GÜLDÜK, OYNADIK, GEZDİK. YAŞAMIN GÖK KUŞAĞI  TÜM RENKLERINI İNSANCA YAŞADIK... İYİ Kİ İNSAN OLABILME ERDEMİNİ, EREĞIMİZİN MERKEZİMİZE KOYABİLDİK... *** TEK BAŞIMIZA yaşadığımız bu günlerde , SEVGİLİ  ENGİN'in paylaştığı vidyo yine bizi aldı göturdü görkemli günlerimizin duygusal derinliklerine... *** SAĞLIK İÇİNDE , MUTLULUK İÇİNDE, AİLELERIMIZLE BİRLIKTE, AŞIMIZ VE İŞİMİZ İÇİNDE, YAŞAMA  KALDIĞIMIZ YERDEN DEVAM EDEBİLME DİLEĞİYLE  KANDİLİNİZ KUTLU OLSUN SEVGİLİ DOSTLARIM......

1529 Viyana kuşatması  başarısızlığından uzun yıllar sonra kazandiğımiz ilk büyuk savunma zafermizdir. O güne kadar deniz görmemiş ve Anadolu'nun boz kırlarından gelen " HEY 15'LI ONBEŞLI " diye kahramanlik türkülerimize konu olmuş olan çocuklarımızın, tıbbıyelilerin , diğer üniversitelilerin ,Trabzon, Erzurum, Sıvas v.b. liselilerin o yıllarda okullarından mezun veremeyip Çanakkale Cephelerine  koşan öğrencilerin ;  Kara Denizli  şahın  duruşlu Dursun Kaptanların ve uzun burunlu dedelerimizin birlikte vatan için can veren mangal yürekli  kahramanlarımızın emperyalistlere karşı kazanılmış ilk yüce destanınıdır bu Zafer... Herkesin bildiğı o güzel , ağıt tadındaki Kastamonu türkümuzde de belirtildiği gibi : " ... Çanakkale  içinde bi uzun selvi, kimimiz nişanlı , kimimiz evli. ...   Çanakkale içinde toplar kuruldu, vay bizim uşaklar orda vuruldu , geçliğim eyvah..."  diye hepimizin dilinde ezgileşmiş top yekün katılımlı bir büyük  utku yaşadık...                   ** ASKERLERİNE : " Ben size taaruzu emretmiyorum ! Size ölmeyi emrediyorum ! " diye komut veren Albay Mustafa Kemal'in  savaş planlarının ve dehasının sonucudur bu Zafer... M.Kemal Atatürk'ü tarih sahnelerine çıkarıp lider yaptığı ve Ulusal bilincimizi oluşturan en yüce duygunun adı dır Çanakkale Zaferi.                    ** Aynı zamanda Ulusal Kurtulus Savaşımız , bu Büyük Zaferimizin verdiği öz güven ve umut ışığı ile Çanakale'de mayalanmıştır !.. Bu nedenle ;  Çanakkale  Zaferimiz ,Türkiye Cumhuriyetimizin kurulmasında ilk adımdır ve  CUMHURIYETİMİZİN ÖN SÖZÜDÜR...                     ** 18 Mart 2021 gününde : Çanakale Kahramanı ve Çağdaş  Cumhuriyetimizin Kurucusu , Ulu Önderimiz GAZİ MUSTAFA KEMAL ATATÜRK ve SİLAH ARKADAŞLARININ önünde bir kez daha saygı ile eğiliyoruz ... Vatan topraklarımızın kurtarılması ve korunması için canlarıni feda eden tüm şehitlerimizi rahmetle , minnetle ; gazilerimizi de şükranla anıyoruz ......

700 YIL SONRA ÖRNEK DİNDAR YUNUS EMRE * "Sevelim sevilelim Bu dünya kimseye kalmaz."* 2021 Yılı UNESCO tarafindan,  " DÜNYA YUNUS EMRE YILI " olarak kabul edildi. Bu durum bizim için elbette bir onurdur.  13. Yüzyılda yaşamış halkın diliyle tasavvuf edebiyatını başlatmiş şair, bilge ve din erenidir Yunus. SEVGİ  TEMSİLCİSİDİR. Yunus Emre çok yönlü bir insandır. En önemli özelliği  sınırsız,ayırımsız, evrensel insan sevgisidir. Sevgiyi evrensel tahtına Yunus Emre oturtmuştur. Onun kadar bu hususta hiç kimse başarılı  olamamıştır. Canlı cansız tüm varlıklar sevgisinin kapsamına girer.  Bunu da  :  " YARATILMIŞI SEVERİZ/ YARATANDAN ÖTÜRÜ"   dizeleri ile ifade eder. Bu ifade aynı zamanda kardeşliğin formülü gibidir. Uluslararası  din, düşünce, felsefe arenasında Yunus Emre ve Mevlana en güçlü şekilde Ulusumuzu temsil eden değerlerimizdir. Türkün bu alanda , medeni dünyadaki  yüz akıdır onlar.               * GERÇEK VE ÖRNEK BİR DİNDARDIR Yunus Emre çok iyi ve çok bilinçli müslümandır . İslam ruhunun bütün inceliklerini içselleştirmiştir. Hoşgörü, kardeşlik, alçakgönüllülük, insanlar arasında ayırım yapmamak, özü sözü bir olmak gibi dinin ruhu sayılan erdemler, onun İslam ve ahlak anlayışının somut görünümleridir. Çünkü  Yunus Emre bu erdemlerin sadece sözünü etmemiş, onları yaşamıştır. Müslümanların- gayri müslimlerin, dinli, dinsiz her insanın onu takdır etmesi ve hayranlık duyması da bu yüzdendir.                * TOLERANSLIDIR Yunus Emre'nin din anlayışı, medresenin belli kalıplar içine hapsettiği din anlayışı  ile farklıdır. Ölçüde toleranslidir, özgürlükçüdür. Taasuba, dar görüşlülüğe karşıdır. Dinde şekle değil öze , maddeye değıl anlama önem verir.  Medresenin din anlayışında nihai hedef cennete kavuşmaktır.  Yunus Emre'de cennet hedef değildir. Temel hedef Allah'ın sevgisini, hoşnutluğunu kazanmaktır. En temiz, en samimi, en riyasız Allah sevgisini Türk halkına  günumuzde de anlayabileceğı arı, sade bir türkçe ile öğretmiştir: "Cennet cennet dedikleri birkaç köşkle bir kaç huri. İsteyene ver onları Tanrım bana seni gerek seni."                * Yunus Emre'ye göre bu yalan dünyayı, kısacık hayatı hep iyilikle değerlendirmeli , kimseye haksizlik etmemeli, tüm haksizlıklara amasız, fakatsız karşı çıkılmalı , kimsenin kalbini kırmamalı. Çünkü  hiçbir iyilik ve ibadet, kalp kırmanın  günahını bağışlatmaya yetmez.  Bu konuda der ki  : " Bir kez gönül  yıktın ise Bu kıldığın namaz değil Yetmiş iki millet dahi Elin yüzün yumaz değil. "             ÷ Böylece UNESCO ' nun bu haklı jesti ile birlikte  kısaca da olsa Yunus Emre'yı anmış olduk...             ÷...

...

Tarihimizi ön yargılardan arınmış, tarafsız, yanlışı ve doğru ile birlikte objektif olarak bilsek sorunlarımızın yarısı kendiliğinden çözülmüş olurdu.           *   *   * BÜTÜN TÜRKİYE  günlerdir ard arda durup durup coşuyor , bayram ediyordu. Asya , Ortadoğu ve Afrika'daki  müslüman  topluluklar da,  Türklerin mucize zaferini coşkuyla kutlamaktaydı… Onların hiç biri bağımsız değildi.  Hepsi sömürgeydi, işgal ya da denetim altındaydı , esirdi , geriydi , fakirdi… Dünya bu talihsiz insanların sevinç ve gurur dolu çığlıklarıyla inliyordu. " Yaşasın Türkiyeee!." Türkler emperyalizmi yenmişti !..  Bir ilkti bu… Tarihin çok önemli bir dönemeci yaşanıyordu . Türkiye 1.Cihan Savaşı yenilgesi sonrasında 1918'de Batı devletlerine teslim olup  Serv Antaşması imzalandığında mazlum ülkeler üzüntüden yıkılmıştı...  Türkler  bile başa çıkamadığına göre demek ki ,  " bu  İngiliz beyaz efendileri" kimse asla yenemez diye düşünmeye başlamışlardı…            *  TAM DA ÜMİTSİZLİĞİN DİBİNE ÇÖKTÜKLERİ SIRADA :  " Türklerin , “ İngilizlere ve ortaklarına İSYAN ettikleri “ gibi , inanılması zor haberler gelmeye başladı…   " Neee !.." İsgale, parçalanmaya , paylaştırılmaya, sömürülmeye karşı mı çıkmıştı  Türkler... "  Öyle mi ? Acaba doğru  mu bu haberler?" "  Türkler büyük  kahramanlıklar göstererek direniyorlar ha!" Kağnı  ile kamyon karşı karşıya geldiği benzetmeleri yapılıyordu… *    *    * İngilizlerin ortaklarını,  paralı askerlerini, kiralık katillerini ard arda yeniyorlardı Türkler!.. Herkes şaşırmıştı !.. " Yarabbi bu bir rüya ise ne olur uyandırma… " Yokluklar içindeki bu olağanüstü  mücadeleyi dört yıl boyunca , Türkler’in kazanmasi için  içleri titreyerek ve dua ede ede izlemişlerdi  dostlarımız… Ezilen, sömürülen, hor görülen  İslam dünyası için , bu bir onur sorunuydu...                                   *   *   * SONUNDA BÜYÜK HABER GELMİŞTİ : Müslüman Türkler;  bütün beyaz efendileri , adamlarını , uşaklarını, beslemelerini , soytarıları, alkışcıları  ile birlikte yenmişti!.. Miliyonlarca yanık , kavruk müslümanların  “ çok şükür! “ sesleri yükseliyordu… Nijerya'dan Malezya'ya kadar Afrika ve Asya'daki müslüman  topluluklar sevinçle dalgalandı… Dünyadaki bir çok şehir  M. Kemal Paşa'nin resimleri ile donatıldı...  Pencerelere Türk bayrakları asıldı. İngilizlerin hapsettiği önder Nehru ile öteki  Hint liderler kaldıklari zindan koğuşlarını , Türk zaferi şerefine  çicekli dallarla süslediler…     Bu zafer tüm müslüman ve müslüman olmayan sömürgelerde  de  bağımsızlık  ve özgürlük ümidini yeşertecekti... Tarihin akışı değişiyordu ...Tunuslu Bouhdiba Efendi haberi alır almaz şükür secdesine kapandıktan sonra duaya durdu: " Bize de Mustafa Kemal Paşa gibi bir lider, Türk ordusu gibi bir ordu nasip et ey Allahım !."                  *   *  * islâm  dünyasını coşturan  Türklerin Kurtuluş  Zaferi Destanı dünyayı şaşırtmış , özellikle de Ingilizleri daha çok şaşırtmıştı … Avrupa’nın Yüz yıllık  ön hazırlığık ürünü olan ve Osmanlıyı parçalayan Serv Andlaşması suya düşmüş , batılı sömürgenlerin bütün planları çökmüştü...   Bu  örnek zafer , mazlum sömürgelere ilham kaynağı olacak ve baş kaldırı cesareti verecekti…                 *   *   *  İngilizlerin  M. Kenal Paşa önünde  Çanakkale'den sonra ikinci büyük  yenilgesi idi!.. İzmir, İstanbul, Gaziantep başta olmak üzre tüm Anadolu ve Trakya işgalcilardan temizlenmişti...  Yani kağnıye benzetilen Türkler,   Otomobile benzetilen emperyalistleri yenmişti. .             *   *   * NE VAR Kİ ; Emperyalizmi , parali askerlerini , işbirlikcilerini savaş alanlarında yenmek , bu hayasızca akımın  kökünü kazımak kurtuluşun  sadece bir parçası  idi… Gerçek kurtuluş için ;  Batı ülkeleriyle baş edebilecek kadar güçlü olmak , yoksulluğu , ilkelliği , geriliği ,  çağ dışılığı , bilgisizliği yenmek, aklı özgür kılmak, bağnazlığa  son vermek , hoş görüyü yerleştirmek , kadın - erkek eşitliğini  sağlamak ,  % 95 i okur-yazar olmayan halkı bilgilendirmek , eğitmek , yurttaş  olmalarını  sağlamak ,  millet olmak , sanayileşmek , Ülkemizde çok  yaygın  ve ölümcül ölümcül ölan birçok salgın hastalıkları kırmak gerekiyordu...                *   *   *  Ayrıca iç sorunlar da çok dramatikti…  Mecliste gelenekçiler ile  cumhuriyetçilerin çekişmesi , Osmanlı Saltanatının kaldırılması, İngiliz işbirlikçisi gazeteci Ali Keemali’in yakalanması , Osmanlı Padişahı Vahidettin’in  Kurtuluş  Savaşımıza karşı olanlarla  beraber İngilizlere sığınıp kaçması , karşı-devrimin oluşmaya başlaması ,Milli  Mücadeleyi başlatan kadronun ikiye bölünmesi iç sorunların  başlıcaları idi… DİĞER TARAFTAN DA;  Arap İngiliz ile birleşmiş Türk’ ü arkadan vurmuş olması , Ülkenin mahvolmadık, yıkılmadık, yanmadık, kan dökülmedik, kül olmadık hiçbir yeri kalmamış, Anadolu nun en yoksul bölümüyle yorgun, yoksul, bitkin, ezik bir halk var olması … YIL 1923 Anadolu da 10-11 milyon  kadar savaş sonrası kalanlar yaşıyor, Aç, parasız;  yüzde 95 i elifi görse meltek sanacak kadar alfabesiz… Ne yapacaksın? Demokrasi getir, yenilikler yap!..Nasıl yapacaksın? * TABLOYU HATIRLAYALIM …   Komşunun komşuyu boğazladığı iç savaşlardan, Anadolu’yu mezbahaya döndüren dış savaşlardan yeni çıkmışsın. Fabrikan yok, İşcin yok, İş adamın yok, Mühendisin yok, Doktorun yok, Öğretmenin yok, Uzmanın yok Barajin yok. Elektriğin, Suyun yok. Kadınların çarşafa giriyor, Erkeğin dört kadın alıyor, Üniversite yok, Bankan yok, Burjuvan yok, Poleterin yok, Sermayen yok, Bütün bunların üstesinden nasıl gelinmiş ? Kitapliklarda kitap yokken, Milli kütüphane nasıl kurulmuş? Okullarda tarih kitabı bile yokken, tarih nasıl yazılmış? Mustafa Kemal Kuşağı Yeni Devleti, Cumhuriyeti nasıl  kurmuş? Osmanlı’dan kalma ağır borçlar nasıl ödenmiş? Sanayı kurumlarını kurup iktisadi parasal değer ve dengeleri diz çökmeden nasıl sağlamış? Yöneticiler devletciliğe, devrimlere  neden ve nasıl sarılmış? Şaşıp kaldı dünya…            *  ÖZGÜRLÜK toplumsal uyanışa da, değişime de yol açar… Dünyada ülkesini savaşta  zafere kavuşturan bir çok komutan var...  Milletini daha ileri bir toplum yapmak için çalısmış bir çok önder de var… Ama  ikisini birden başarmış bir tek kişi var :  ATATÜRK.  İsgal edilen vatanı sıfır imkanlarla kurtarmış,  emperyalizmi ve yardakcılarını yenmiş, ülkesini  tam bağımsız yapmış, bununla kalmamış milletini çağdaşlaştırmak ve kalkındırmak için önemli devrimlerle yol göstermiş , bir doğu ülkesine demokrasinin kapısını açmış bir önder olarak kısa sürede mücize ölçeğinde olağanüstü başarılar elde etmiştir… ACABA , daha sonraki kuşaklar  görevlerini ne ölçüde yapabildiler? Bu durumu ; duygusallığa, partizanlığa kapılmadan, aklın ve bilmin ışığında dürüstçe sorgulamamız gerekiyor...                           *  *  * CUMHURİYET HAFTASINA GİRERKEN ;  Cumhuriyetin kuruluş dönemine ait , doğru , gerçek , özveri ve vefa dolu bir fotoğrafı özetle sunmaya çalıştım ......

.....

N A S I L K A Z A N D I K ? * * BİZ MİLLİ MÜCADELEYİ BİRLİK OLDUK DA MI KAZANDIK ? 1919- 1923 yılları arasında Anadolu'da, iç savaş halini alan kırktan fazla isyan çıktığını göz önüne alırsak bir birlikten söz etmemiz pek mümkün değil gibi... Kurtuluş Hareketi işgalcılarla boğuşurken diğer yandan da bu hainlerle uğraşmak zorunda kalmıştır. * * RUSLARIN DESTEĞİ ILE Mİ KAZANDIK? Ankara'ya Ruslar yardım ederken bir yandan Enver Paşa'yı bir yandan da Çerkez Ethem hainini desteklemişlerdir. Ne zaman ki Sakarya zaferi elde edilmiş, Ruslar o zaman tüm yardımı Ankara'ya yöneltmişlerdir. Sakarya zaferinin ne denli hayati olduğunun diğer bir kanıtı da budur. * * ASKER SAYIMIZ İŞGAL KUVVETLERİNDEN DAHA MI FAZLAYDI? O zamanki nüfusumuz Yunanistan'ın birkaç misli olduğu halde; Sakarya Meydan Muharebesi'nde 120 bin işgalcı Yunan askerine karşı 199 bin askerimiz vardı. Anadolu halkı Osmanlı'nın yıkılma sürecindeki savaşlardan yılgın ve perişan halde idi. Savaşma azmini yitirmişti. Askeri sayımızın azlığın sebeplerinden bir diğeri de, Vahdettin denen İngiliz yandaşının milli hareket aleyhinde yürüttüğü porpoganda ve bu hareketin önderi için Şeyhülislama verdirdiği ölüm fermanlariydı. Herşeye karşın, zaten fakir ve yokluk içinde olan Anadolu halkı sesini çıkarmadan fedakarca  Milli hareketin taleplerini yerine getirmiştir... * * İSTANBUL BASININ DESTEĞİ İLE Mİ KAZANDIK? Ali Kemal gibi, vatan haini " İngiliz Muhipleri Cemiyeti"  kurucusu gazeteciler tüm mücadele boyunca Anadolu Milli Hareket aleyhine yazılar yazdılar... Bu aleyhte ve aşağılayıcı yazılar sonucudur ki milli mücadelenin sonunda İzmir’de subaylar tarafından linç edilerek öldürüldü. * Askerleri ile siperlere giren, sabahlara kadar uyumayan, en ufak olaylardan zafer çıkarmasını bilen dahi bir Başkumandanla İstiklal Harbi kazanıldı. (Gazi cepheden cepheye koşarken bile, şahsi kitap sandığının nakline çok önem vermiştir .) Bu mücadele elinde kitap olan akılcı ve kahraman vatanperver subaylarla kazanıldı.        * * * * CUMHURİYET,  TÜRK denen kültür birliği ve geleneğinin, ırktan ziyade,  bir uygarlık simyası olan Anadolu insanının medeniyet duvarına kaldığı yerden tuğla döşemesidir... * CUMHURIYET, Türklerin, kendisini saraylara kapatmış, dini baskı unsuru olarak kullanan bir saltanatın elinden aklı ile kurtulup, yaratıcı olduğu uygarlığa geri dönüşüdür. Elimizdekilerin önem ve değerini bilmemiz dileğiyle CUMHURİYET BAYRAMIMIZ KUTLULU OLSUN......

1808 yılında ll. MAHMUT tahta çıkıyor. 1839 yılına kadar tahta kalacaktır. Tahtan indirilip öldürülen lll. SELİM’ in başaramadığı reformları gerçekleştirmeye kararlıdır. Kararlıdır, çünkü Osmanlı orduları artık yenilmektedir ve bir çare bulunmalıdır. lll. Selim'in reformlarına karşı çıkanlar, aşiret beyleridir, yeniçerilerdir, ulemadır.  Karşı çıkış nedenleri, İslam dinine ve Osmanlı geleneğine saygı göstermemektir.  Asıl nedenleri ise çıkarlarının bozulmasıdır.  Suçlamalar ise, dinsizlik, kâfirlik, Avrupa usullerinin getirilmesi. lll. Selim önce tahtan indirilir. Sonra da öldürülür.  IV. Mustafa tahta çıkarılır ama bu dönem kısa sürer. 1808 de, 209 yıl önce Sultan ll. Mahmut tahta çıkar.    * İkinci Mahmut yeni bir ordu kurmaya girişir. Karşı çıkan yeniçerileri top ateşine tutar ve yenene kadar kırdırır. Orduya Prusyalı ve Fransız subaylar getirir. İngiliz donanma danışmanları getirir. 1827 de askeri tıbbiye açılır. Eğitim dili Fransızcadır. 1834 de, Mekteb-i Ulum-i Harbiye açılır. Eğitim dili Fransızcadır. Yeni kurumlarda eğitim laiktir. Din konuları işe karıştırılmıyor. Bunlar ilk laik kurumlardır. Aşiretler, mollalar ve ulema tarafından, bu kurumlar karşı çıkışlarla karşılanır. Suçlama hep aynıdır. Kâfirlik, dinsizlik.    *  I09 yıl önce, yıl 1908. Selanik’te Osmanlı 3. Ordusu, Sultan Abdülhamit'e başkaldırıyor. Meşrutiyetin ilan edilmesini istiyorlar.  Meşrutiyet demek, sultanın yetkilerini kısıtlamak demektir. Sultan çekindi ve kendi dağıttığı Mebusan Meclisi'ni seçecek anayasanın yürürlükte olduğunu açıkladı. 4 Temmuz 1908. Ama İstanbul'da bir kısım askerle işbirliği yapan din öğrencileri ayaklandı.   Şeriatın geri getirilmesini istiyorlardı. Suçlamalar hep aynı, kâfirlik, dinsizlik. Selanik’teki 3.Ordu, kendisine Hareket Ordusu adını verdi ve İstanbul'a yürüdü. İstanbul’daki ayaklanma bastırıldı. Abdülhamit tahtan indirildi. Meşrutiyet yürürlüğe girdi.    * Yıl 2017. Türkiye Cumhuriyeti 1923 yılında kuruldu. Laik, demokratik, bağımsız, ulusal kimlikli, sınırlarını 94 yıl korunmuş, çok önemli konumda bir devlet. Tarihinde ilk kez üç büyük devrim yapmıştır: MİLLİLİK ( ulusallık), LAİKLİK ve BAĞIMSIZLIK. Bütün dünyada Atatürk Cumhuriyeti olarak kabul ediliyor, saygı görüyor. İşte son ikiyüz yılda sürdürülen siyasal ve sosyal mücadelenin özündeki yol, eksendeki çizgi budur....

1 Ekim Dünya Yaşlılar Günü ve 18-24 Mart Dünya Yaşlılar Haftasıdır. Son 50 yılda yaşam süresi ortalama 20 yıl uzadığı Dünya Sağlık Örgütünce açıklandı. ** Dünya ve Türkiye hızla yaşlanıyor. Türkiye Güney Kore'den sonra en hızla yaşlanan ikinci ülkedir. Erkeklerde 71, kadınlarda ise 76 yaşına çıktı yaşam beklentisi. İlgili kurumların açıklamasına göre Ülkemizde  2013 yılında nüfusun % 10'nu yaşlı olacak. ** PEKİ, BUNA HAZIRMIYIZ? Konuyla ilgili araştırma yapıp yayınlar yapan, Akdeniz Üniversitesi Gerontoloji Bölümü Profesörlerinden Dr. İsmail Tufan:  " Türkiye'nin  genç bir nüfusa sahip olduğu düşüncesi masaldan ibaret. Biz belki yeryüzünün en genç emeklilerine, en genç potansiyel iş gücüne sahibiz. Ama Güney Kore'den sonra en hızlı yaşlanan ikinci büyük toplumuz. Hiçbir kurumumuz buna hazır değil" diyor. Türkiye'de yaşlıların bakımı için bir an önce sosyal bakım sigortası kurulmasının gereğini savunan Pof. Dr. Tufan, " Yaklaşık 400 bin Alzheimer hastamız var. Bunlara gereği gibi bakılabilmesi için sosyal bakım yasası ve sigortası yapılmalı. Bunlar için yaklaşık 6 milyar dolarlık fon gerekiyor " diyor. ** TÜRKİYE'NİN YAŞLI AYIBI! Türkiye'nin dünya ekonomisinde ilk 20 ülkeden biri olduğunu belirten Prof. Dr. Tufan "Bu yüzden kendimizi ABD, Almanya, Japonya gibi ülkelerle karşılaştırmalıyız. Bu ülkelerin hepsinde yaşlılar için öngörülen hizmetleri bizzat yerinde gördüm. Bunlarla karşılaştırınca Türkiye'nin yaşlılara hizmeti Bangladeş ile aynı. Yani çok gerilerdeyiz. Bu çağda ülkelerin refah düzeyinin en önemli göstergelerinden biri de yaşlıların genel ve özel ihtiyaçlarının ne ölçüde karşılandığıyla bağlantılıdır “diyor. ** Türkiye'de yaşlılık olgusunun sosyal bir sorun olduğunu vurgulayan Prof. Dr. Tufan   "Acil halletmemiz gereken bakıma muhtaç 1 milyon 700 bin yatak ve yaşlı sorunumuz var. Bunlara kim bakacak, nasıl bakacak ve kim finanse edecek? Yaşlı bakımı sadece iyi niyet, hoş görü, temiz kalp, yüce gönüllülükle yapılacak bir şey değildir. Yaşlılara bakmak bir lütuf olarak görülmemeli. Bu bir vatandaşlık hakkı, insanlık hakkı. Bu nedenle gelişmiş ülkelerdeki sosyal bakım sigortası bizde de devreye sokulmalı." ** YENİ İSTİHDAM OLANAĞI "Bu sistem devreye girebilirse yılda 200 bin civarında istihdam olanağıyla genç işsizliğin de bir nebze önüne geçilebilir. Ne devletin, ne özel sektörün bakım hizmetinde çalışacak yeterli kalifiye elemanı yok. Kamuya ait 42 bin atık bina var. Yerel yönetimler aracılığıyla bu binalar yaşlı hizmetlerinde kullanılabilir. Çok üzücü ama Ülkemizde, cami avlusuna bırakılan yaşlılar ve Alzheimer hastaları oldu, oluyor" diye açıklamalarda bulundu... ** Yaşlılarımıza bakım sadece kız çocuklarının, kız torunların ve gelinlerin görevi olmamalı, bu iş ağırlıklı olarak bunlara kalmamalı... Ne yazık ki bu konuda  erkeklerin katkısı çok az... Yaşlılarımızı dünyanın gelişmiş ülkelerindeki ölçeklerde rahat ettirmek bir lütuf değil, boynumuzun borcudur elbette... Devletimizin de, bu konudaki aksamaları giderecek gerekli organizasyonlar yapmasını bekliyoruz... Bu vesile ile yaşlılarımızın Yaşlılar Haftasını derin saygı, sevgi, şükran ve minnetle kutluyoruz... Her bir yaşlımıza, huzur ve mutluluklar diliyoruz...  ...

SAYGI DEĞER, SEVGİ DEĞER ARKADAŞLARIM ACABA, OKUL MU ÖNEMLİ? ÖĞRENCİ Mİ? Okullar açıldı. Sizce en iyi okul, çocuklarımızı hayata hazırlayan mı, yoksa kariyer yaptıran mı?    * Nedense eğitimi sadece okullar açıldığında ve karne dönemlerinde hatırlayıp tartışan bir toplum olduk. Anne, baba, çoluk çocuk sınavlara hazırlanmada çılgınca bir yarış içerisindeyiz. Peki, çocuklarımız, ya da torunlarımız için eğitim söz konusu olunca ne anlıyoruz? Önceliğimiz ne oluyor? Hemen hemen hepimizin hedefi, en yüksek puanlarla girilen, en iyi okul veya en iyi üniversite diye nitelenen eğitim kurumlarına kaydolabilmektir... Mutlaka filan okullar olmalı diyoruz... Giriş puanları yüksek, kaliteli kurum diye söze başlayıp onlarca gerekçe sıralıyoruz... Haksız mıyız? Hayır! Öyleyse bir bakalım. Alanında başarılı oldukları var sayılan bilim adamlarının, akademisyenlerin, bürokratların, siyasilerin, sanatçıların, sporcuların kaç tanesi, bu en iyi okul dediğimiz kurumlardan mezun olmuşlardır? Hatta bu soruya vereceğimiz cevapla; dünyanın en güçlülerinin, en zenginlerinin, en popülerlerinin mezun oldukları okullara baktığımızda da çok farklı bir tablo çıkmıyor ortaya. Tabiki bu tesbitlere, bu sonuçlara bakarak bazı eğitim kurumlarının iyi olduğu varsayımını görmezden gelemeyiz... Ama başarıda daha önemli olan kesinlikle okul değil, öğrencinin kendisidir... Bu nedenlerden ötürü, iyi okuldan daha önemlidir iyi öğrenci!    * İyi öğrenci kimdir? Soran, sorgulayan, yorum yapandır. Kişiliği, kimliği, özgüveni olandır. Yaratıcılığı gelişmiş, hedefleri ve hayalleri zengin olandır iyi öğrenci... İyi okul bu nitelikleri geliştiren destekleyen kurumdur. Değinilen nitelikleri beslenen çocuklar bir çıkış yolunu bulurlar. Hayata tutunurlar, hatta zirveye kadar tırmanabilirler. Ne var ki, en iyi okul dediğimiz hiçbir kurum heyecanı, hedefi, hayalleri olmayan bir öğrenciyi alıp başarıya uçuramaz...    * Biz yine de yemeyip içmeyip filanca okula çocuğumuz girsin diye kazancımızın ve emeğimizin büyük bir bölümünü harcıyoruz. Hatta birçok kez çocuklarımızı bu konuda mutsuz edip zora da sokuyoruz... Ama geriye dönüp baktığımızda, beklentilerimizin önemli bir kısmı boşa çıkıyor. Peki, bu çılgınca sınav yarışı niye? Siz siz olun bu öğretim yılında çocuklarınıza hayalleri doğrultusunda hedef koyarak onları özgür bırakın. Yaratıcılık yeteneklerinin uyanmasına uygun ortam hazırlayın. Çünkü Dünyada bu gün için en değerli yetenek YARATICILIKTIR! Ne yazık ki eğitim sistemimiz, çocuklarımızın yaratıcılık yeteneklerini köreltip, onları 4- 5 seçenekli test sorularına mahkûm ediyor ve ötesine geçiremiyor. Her hangi bir konuda çocuklarımıza soru sorduğumuzda, eğer ortaya seçenek koymazsanız beklediğiniz doğru cevabı ne yazık ki alamıyorsunuz... Okulların başarısı ve şöhretinin test sınavlarına endeksli hale gelmesi geleceğimiz açısından ne kadar üzücü olduğu gerçeği yeterince toplum olarak fark edilemedi. Yani ne biz farkındayız, ne yetkililer ne de toplum farkında... Sınav odaklı eğitimle sadece bu günü kurtarmaya çalışıyoruz. Çocukların canına okumakla kalmıyor ,Ülkemizin geleceğini de riske atıyoruz...    * ABD Başkanı Obama'nın Ülkesine bazı konularda Örnek gösterdiği devletlerden biri olan Güney Kore'nin eğitim sisteminde gelindiği son nokta "MUTLU EĞİTİM MODELİ" dir. Bu eğitim sistemi insan doğasına ve çağa uygun olanıdır. Bireyi mutlu eder, bilim ve teknoloji üretmenin yolunu açar. Evrensel yarışta ulusuna avantaj sağlar... Günümüzde eğitimin hedefi artık öğrencileri ezmek, mutsuz etmek, at yarışı gibi yarıştırmak olmamalı. Dünya ölçeğinde yarışabilme donanımını kazandırmalıdır eğitim.    * Ne olur çocuklarınızın geleceğini tesadüflere, temelinde rant kapısı olan kurumlara ve at yarışçılarına bırakmayınız! Bilgi birikiminizle onlara ilgi gösteriniz. Doğaldır ki iyi niyetimizle bize güven veren kurumlar görmek istiyoruz. Böyle kurumları üreten, besleyen eğitim sistemine çok ihtiyacımız vardır...   Mutluluk içinde, Sağlık, başarı ve sevgiyle kalın değerli arkadaşlarım....

Yaklaşık 18 milyon öğrenci ve bir milyon öğretmen 2015-2016 Öğretim Yılına başladı. Her taraf renk ahenk cıvıl cıvıl... *** Bilindiği gibi yaşam boyu sürecek temel doğru alışkanlıkların kazanıldığı okul çağı,  "6- 11"yaş gurubunu kapsar. Bu dilim büyüme ve gelişmenin en hızlı olduğu dönemdir... Büyüme ve gelişme sürecinde yeni hücre ve dokuların oluşumu için çocuğun daha çok enerjiye, proteine ve minerale ihtiyacı vardır. Yani iyi beslenmesi gerekir. Bu nedenle başarılı eğitim kahvaltısız olmaz. İstenen kahvaltı da yumurtasız, zeytinsiz, peynirsiz ve sütsüz olmaz! Her çocuğun ilk altı yılında anne babasından aldığı eğitim ve beslenme alışkanlığı tüm yaşantısına damga vuruyor... *** Okul, çocuğun girdiği ilk sosyal çevredir. Çocuk evde aldığı eğitimle, yeni çevresinden ve öğretmeninden aldığı eğitimi öğretimiyle birleştirerek gelişir ve sosyalleşir...  Aynı zamanda çocukların yaşam boyu anne ve babaların rehberliğine ve onların deneyimlerinden yararlanmaya ihtiyacı vardır. Bu nedenle aile, çocuğunun öğretmeni ile düzenli ilişki kurarak çocuğunun eğitimini desteklemesi gerekiyor. En iyi iletişim bilgi ile, sevgi ile kurulan ilgidir. Çocuğa sevgi dolu, yumuşak ama bir o kadar da kararlı ve net iletişim dili ile doğru özelikler kazanmasına yardımcı olunmalı. EVET' lerimiz kadar, HAYIR' larımız da etkin olmalı. Ama, her türlü kararlılık güven duygusu içinde yansıtılmalı çocuğa... *** Çocukların ruh ve beden sağlığı açısından fiziksel aktiviteleri en az beslenme kadar önemlidir. Keşke çocuklar zamanlarının çoğunu evde bilgisayar başında sanal arkadaşlarla değil de,  sokakta gerçek arkadaşlarla oynayarak geçirseler. Daha sağlıklı ve dinamik nesil yetişirdi. *** RAKAMLARLA EĞİTİM Çağdaş, bilimsel eğitim sadece anne baba ve öğretmenlerin iyi niyeti ve özverileri ile istenen düzeye erişemiyor...Eğitim sistemlerinin içeriği, biçimi ve sorunları da çok önemlidir.. *** Eğitimci Alaettin DİNÇER' in hazırladığı raporda eğitim sistemimizin sorunlarının bazılarını şöyle sıralanıyor: * "34 bin 356 okulda kütüphane yok. * 34 bin 741 öğrenciye bir spor salonu düşüyor. * Bütçeler yetersiz. Kişi başına yapılan eğitim harcamaları OECD Ülkeleri arasında son sıralarda. * Okulların 125 bin öğretmene ihtiyacı vardır. * İşsiz öğretmen sayısı 380 bine ulaştı. * 8 bin 317 ilkokul, 5 bin 368 ortaokul ve bin 537 lisede ikili eğitim yapılıyor. * özellikle ortaöğretimde okul terkleri ve sınıf tekrarı ortalaması çok yüksek (yüzde 24,35). * Eğitim sistemi tamamen sınavlara bağlı. Çocuklar eğitim yaşamı boyunca 739 resmi sınava giriyorlar. * Açıköğretim ortaokul ve liselerinde okuyan öğrenci sayısı 2 milyona dayandı..." Diye devam eden rapor bize yeterince bazı fikirler veriyor kanımca... *** KALİTELİ BİLİMSEL EĞİTİME ERİŞİM ZOR Eğitim sistemi var olan eşitsizlikleri daha da derinleştiriyor... Yoksul çocukların kaliteli eğitime erişmesi çok zor... Okullar arasında kalite ve fiziksel olanaklar açısından uçurumlar var. Uluslararası gençlerin eğitimlilik düzeyini belirleyen OECD'nin saygın kuruluşu PISA sınav sonuçları ortada... Uluslararası alanda akademik başarımız çok düşük. 63 ülke arasında; ne yazık ki, sıralamada ilk 44'e giremiyoruz. *** Ancak, her şeye karşın bazı öğretmenlerimizin sınıfta mucize yaratabildiklerini de biliyoruz... Bütün bunlarla birlikte, Ülkemizde yıllardır bir de "Öğretmen KALİTESİ" sorunu vardır. Öğretmen adaylarımızın 2014 Öğretmenlik Alan Bilgisi Test sonuçlarında, ortalama net doğru cevap sayıları kaygı verici derecede düşüktür. *** Aynı zamanda eğitim hep çalışkan ve olanakları geniş olan öğrencilere odaklanmamalı, tembelleri ve dar olanaklıları da bir kenara atmamalıdır... Eğitim politikamızı dezavantajlı kırılgan çocuklar için de duyarlı, ayırımcı olmayan ve teknoloji üretmeye yönelik, uygar dünya standartlarına uygun bir biçimde kurgulamak zorundayız... *** Yeni öğretim yılı; sevgili çocuklarımıza, öğretmenlerimize ve öğrenci velilerimize sağlık, başarı, sevinç ve mutluluklar getirsin......

“Cumhuriyet bize, biz cumhuriyete muhtacız.” Cumhuriyet Bayramımız Kutlu Olsun!.. Osmanlı İmparatorluğun da İkinci Meşrutiyet’in ilanından altı yıl sonra, 1914 de Birinci Dünya (paylaşım) Savaşı başladı. Dört yıl süren savaş sonunda bizimle birlikte olan devletler yenildi. Dolayısıyla biz de yenilmiş sayıldık. Ülkemiz İngilizler, Fransızlar, Yunanlılar ve İtalyanlar tarafından işgal edilerek paylaşıldı. Osmanlı’nın gerileme devri çöküş aşamasına gelmişti.    Yöneticilerle yönetilenlerin bağı kopmuş, yöneticileri emperyalist devletler bağlamıştı. Aldığı borçları geri ödeyemeyen Osmanlı, batılıların her isteğine boyun eğme durumunda kalıyordu. Yapılanlar hep onlardan yana, halka karşıttı. Halk fakir, hakir ve zelil durumdaydı. *** Bu duruma rıza göstermeyen Mustafa Kemal Paşa(ki bir Osmanlı subayıdır) 19.Mayıs.1919 da Samsun’a geldi. Amasya’da, Erzurum’da, Sivas’ta kongrenler düzenleyerek, Anadolu’muzu işgal eden emperyalist ülkelere ve onlara boyun eğen padişaha karşı başkaldırdı. İsyan eti… *** Yurdun dört bir tarafından gelen ulus temsilcileri, Ankara’da Büyük Millet Meclisin de toplandı. Meclis Mustafa Kemal Paşa’yı başkan seçti. Böylece Mustafa Kemal Paşa önderliğinde Büyük Millet Meclisi Ulusal Kurtuluş Savaşını başlattı. Bir yandan Kuvayı Millîye adı verilen Milis Kuvvetler yurdun her yerinde işgalcilere karşı koydular. Öte yandan kurulan düzenli ordularla İnönü’ de, Sakarya ‘da, Dumlupınar ‘da savaştılar… Kurtuluş destanına dönüşen, insanlık tehirinin en mazlum, en haklı antiemperyalist savaşın sonunda işgalciler Anadolu’dan kovuldu… Onlara teslim olmuş yerli işbirlikçiler de kovuldu… Öncelikle tahtını ve rahatını düşünen padişah yenilen düşmanla birlikte yurdumuzdan kaçtı… Böylece çağ dışı düzen padişahlık yıkıldı. Lozan Antlaşması temelinde çağdaş düzen cumhuriyet kuruldu… *** Cumhuriyet halka ve erdeme dayanan bir yönetim biçimidir. Faziletli, namuslu ve yurt sever insanlar yetiştirir. Cumhuriyet öğretmenlerden “Fikri hür, irfanı hür, vicdanı hür, nesiler.” İster. Aynı zamanda cumhuriyet adam olma ve uygar yurttaş olma projesidir. Bu nedenle Büyük Atatürk ve arkadaşları Türkiye’yi “Çağdaş uygarlık düzeyine çıkarmak” amacıyla art arda bir dizi devrimler yaptılar… Bu devrimler sayesinde Türkiye cumhuriyeti bu gün, Dünya milletleri arasında saygın bir konuma erişmiştir… Başta Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere, Kurtuluş Savaşımızın kahramanları ve Cumhuriyetimizin kurucularını rahmetle yad ediyor, önünde saygıyla eğiliyoruz… Nice güzel yıllar dileğiyle Cumhuriyet Bayramımız Kutlu Olsun!...

Yaz mevsimi geldi. Mutlu düğün törenleri yoğunlaştı. Önceki hafta Burak Aşık, geçen hafta Mehmet Kalyoncu kardeşlerimizin evlilik törenlerini keyifle yaptık. Vedat Dalokay düğün salonun da yaptığımız renkli sohbette ki konulardan biri ‘’Teknoloji Üretimine’’ ilişkin oldu. 8. ve 13. asırlar arasındaki İslam Dünyasının bilime katkıları ve sonrasında bilim dünyasının dışında kalmalarının nedenleri gibi… Yuvarlak masa etrafında oturan derneğimizin bazı yöneticileri ve üyeleri arasındaki ortak olan görüşleri özetlersek: ‘’Dünya iki gruba ayrılmıştır. Teknoloji üreten ve bu sayede zenginleşen dünya egemeni birkaç güçlü Hıristiyan ülkesi ile; teknoloji üretemeyen, sadece teknolojiyi tüketen, bu nedenle sömürülen ve gelişmekte zorlanan çok sayıdaki diğer ülkeler… Teknoloji üreterek dünya egemeni olan ülkeler, diğer ülkelerdeki iş birlikçi yönetimleri destekleyerek ve arkalarına alarak büyük değişimlere istedikleri doğrultularda şekil vermeye devam ediyorlar. Her türlü ‘’küresel’’ ve ‘’yerel’’ politikaları çıkarları doğrultusunda sürdürüyorlar. Çıkarlarının sürdürülebilirliği zora girdiğin de, öncelikle diplomasi ve ekonomik yaptırım yöntemlerini uygulamaya koyarlar… İstenen sonuçları alamazlar ise, iç savaş dış savaş ve demokrasi gibi bahaneler ile üstün askeri güçlerini kullanarak istediklerini elde ediyorlar. Kısacası; teknoloji kimde ise güç onda dır, onun dediği olur .’’görüşüne varıldı .   NE YAPMALI?   ÜLKEMİZDE BİLİM VE TEKNOLOJİDE SIÇRAMA HAYAL Mİ?   Bu sorularla ilintili bir araştırma okudum. Ülkemizde bu yıl ‘’ Yurtdışında ki Türk Bilim İnsanları Kurultayı’nın 2. si düzenlendi. Kurultaya katılmak için İstanbul’a gelen Chicago Argunne Ulusal Laboratuvarın da  görevli ODTÜ’LÜ Fizik Profesörü Ercan Alp ,bilim dünyasında Türkiye’nin yüz aklarından dır. Türkiye’ye bilimsel katkı için çabalıyor. Kalkınma Bakanlığımızın 2 yıldan beri üzerinde çalıştığı Bilimsel Araştırmaların alt yapılarını düzenleyen yasa tasarısının hazırlanmasında önemli katkıda bulunmuştur. Ne yazık ki, bu yılki Kurultayda anılan yasa tasarısıyla ilgili, ne bir gelişmeden konu açılmış, ne de bir açıklama yapılmıştır. Bu kadar önemli bir konuya yeterince değer verilmeyip ötelenmesinden ötürü hayal kırıklığı içinde kaldı. Profesör ERCAN ALP ‘ Kurultaydan belirgin bir şekilde Türkiye’nin bilim politikası olmadığı gibi, bilimsel hedefleri ve büyük bir bilimsel projesi de olmadığı ortaya çıktı .’diyor ‘Ne nükleer fizikte, ne biyokimya da, ne enerji depolamada, ne de tıbbı cihazların geliştirilmesinde, dünya çapında ses getirecek bir proje yok. ‘diye ekliyor. ‘ABD’ den Çin’e sayısız ülkeler de bilim politikalarını belirleyen Ulusal Bilim Akademileri vardır. Bu akademiler siyasetten bağımsız özerk kurumlardır. Böyle yapılar olmadan bilim işi geliştirmek zordur, hatta mümkün değildir. Bizde ise TUBA’nın (Türkiye Bilimsel Akademisi) özerkliğini yitirdiğini biliyoruz… Yılda bir iki kez siyasilerin başkanlığında toplanan Bilim ve Teknoloji Yüksek Kurulu’nun tam olarak ne yaptığını bilmemekten’’ yakınıyor. Sanayi ve Teknoloji Bakanlığımızın çıkardığı derginin verilerine dayanarak Profesör ERCAN ALP bir bilimsel projeksiyon yapıyor. ‘’Buna göre Bilim ve Teknolojinin gelişmesine kapıyı açan AR-GE‘ye İspanya’nın harcadığı para kişi başı 500 dolar, Almanya’nın ise 1200 dolar, OECD ortalaması 750 dolar, biz ise 100 dolar altındayız. ‘’Bu durumda İspanya’yı ancak 2040 yılında Almanya’yı ise 20100 yılında yakalarız.’’ diyor. “Kaldı ki devlet ve özel sektör AR-GE harcamaları bizde var olan ürünleri geliştirmeye yöneliktir, temel yeni bir buluşa yönelik değildir.’’ diye ekliyor   ÇOK YAZIK…   Profesör Ercan ALP, X-ışınları fizikçisidir. “1913 yılında, ard arda bilimsel devrim niteliğinde X-ışınlarına ilişkin 3 önemli buluş elde edilmiştir. Bu üçünden elde edilen bilgilerin, bugün dünya ekonomisine katkısı P dır. Bu bilgiler olmasaydı ne internet, ne lazer olurdu, ne de sürüyle teknolojik gelişme sağlanırdı. Bütün ileri dünya bu muhteşem buluşların 100’ncü yıl dönümünü kutlarken, bu dönüşümün kitlesel ufkunu Türkiye atladı. Üniversitelerimiz bu önemli çağdaş argümanların farkına varmadı.” diye üzülüyor. Bazı istenmeyen olaylar kader değildir, öncelikler sıralamasındaki temel yanlışların sonucudur. Neden bilim tarihine, uygarlık tarihine ve evrensel sanat ölçülerine uzak duruyoruz? Oysaki medeni dünyayı ve uygar insanı ancak, bilim ve sanatla etkileyebiliriz. Bu iki konu ile İlgilerini ve saygılarını kazanabiliriz. Evet… bizler hala’’ Muhteşem Yüzyıl’’ dizisinin kıyafetlerini ve Muhteşem Süleyman’ın dünyasını, üniversitelerimizin hilesiz, hurdasız giriş sınavlarının sonuçlarını tartışıyoruz. Kaldı ki ard arda açılan üniversitelerimiz deki; nicel birikimin, nitel birikime dönüşüm dengesini kurma arayışında ne kadar etkin davrandığımız ortadır. Dünya, bilim, sanat ve demokrasi gündemiyle, ülkemizdeki gündemlerin örtüşmesi dileğiyle…...

Genellikle böylesi günler, bir soruna dikkat çekmek, ona eğilmek için düzenlenir. Sokak çocukları günü, Verem savaş günü, Dünya açlar günü, Barış günü v.b.gibi. Neki adata,tüketimi pompalama günlerine dönüştürüldü... *** 14 Şubat Sevgililer Gününün öyküsü da biliniyor... Eski Roma İmparatorlarından biri, evlenenler askerlik görevlerini aksatırlar savıyla; evliliği yasakladığı bir dönemde Rahip Valantino gizlice nikâh kıyarak sevenlerin gönlünü yapmış. Bu davranışından ötürü  İmparator tarafından Rahip Valantıno 14 Şubat günü idam edilmiş... Tabiki günümüzde böyle düzenlenmiş bir yasal sorun yok... *** 14 Şubat Sevgililer günü nedeniyle gazetelere, dergilere ve internet ortamlarına verilen sevgi duyurularına baktım da, aslında hiç bir şey söylenmedi. Daha doğrusu olumlu hiç bir şey söylenmedi. Duyurulardaki insanlarımızın, gençlerimizin sevgi içinde olmadıklarını görülüyor... Daha çok şımarıklıktı ortaya dökülen... *** Erich Fromm, insanüstüne en fazla kafa yormuş düşünürlerden biridir. ''Sevginin, belli bir olgunluğa erişmeden, rastgele herkesin tadabileceği bir duygu olmadığını '' söyler. Ardında da ''Bütün kişiliğini yaratıcı yöne geliştirmedikçe, sevme çabalarının boşa çıkacağını, komşusunu sevme yetisini, gerçek alçak Gönüllük, gözü peklik, inanç ve disiplin olmadan, sevgide doyumluluğa erilemiyeceğini.'' ekler. Erich Fromm'a göre'' sevgi, bir almak değil, vermek etkinliğidir. Çok şeyi alan değil, çok şeyi veren zengindir.'' Birçok kitapta insanın var olma sorunu görülen sevginin; kardeş sevgisi, cinsel sevgi, kendini sevme ve Tanrı sevgisi gibi türlerinin, aslında nasıl bir bütün oldukları anlatılır... Bu sorun sonunda, yaşadığımız dünyanın, sevginin gelişmesine  uygun olup olmadığı tartışmasına dayanır... Adaletin de, mülkün de, başarının da, güzelliklerin de temelinde, sevgi olduğu bilinir... *** En büyük değerlerin çıkar ve paranın olduğu, her şeyin bunlarla ölçüldüğü toplumsal düzenlerde, bu değerler sistemi içinde yetiştirilen insanlar mutluluk için yoz döngüde kalır... Bu yoz çemberin kırılma aracı eğitimdir, kültürdür... Ülkemizde bu durum içler acısı... Yıllardır tırpana tırpana ne eğitim kalmış, ne öğretim, ne de öğretmen! Elbet gönül ister ki okullar, batı ülkeleri gibi olsun. Okullar aydınlanma için, bilim için var olsun. Bırakın üniversiteyi, liseyi bitirmiş gençlerle felsefe, edebiyat, uygarlık tarihi tartışılabilsin... Yani gençlerin ''Fikri hür, vicdanı hür, irfanı hür '' olsun. Daha sorası da, onların seçimi olsun... BİLİYORUZKİ:              Hiç bir şey bilmeyen, hiç bir şeyi sevemez. Hiç bir şey yapmayan, hiç bir şeyden anlamaz. Hiç bir şeyden anlamayan insan değersizdir. Oysa anlayan hem sever, hem her şeye karşı duyarlı ve saygılı olur, hem de görür... İnsan sevgiyi kendinde bulmadığı sürece, başkalarında da bulabilmesi mümkün değildir. Sevgi-saygı; üretmek ve paylaşmak Üreten ama paylaşmayan, bencil olmak zorundadır... Üretmeyen ama paylaşan çıkarcı olmak zorundadır... Üreten ve paylaşan mutlu olur, mutlu eder, mutluluk yaratır... *** İYİ DE YETERİNCE:            Düşünce üretiyor ve paylaşıyormuyuz? Seviç ve güven üretiyor ve paylaşıyormuyuz? Bilgi ve yeni bir renk üretiyor, paylaşıyormuyuz? Yeni bir alan, yeni bir hayal, yeni bir dostluk üretiyor ve paylaşabiliyormuyuz? Sevginin biraz da içgüdüsel olduğunu; ama SAYGININ daha önemli olduğunu, hatta gerçek bir uygarlık göstergesi olduğunun bilinci içindemiyiz Saygılı olanlar, sevenler, üretenler ve paylaşanlar dünyanın güzelliklerini artıranlardır... KARACAOĞLAN yıllarca önce nasıl da güzel söyledi: ''SABAHIN GÜNEŞİ GÜNDEN İLERİ, BEN SENİ SEVERİM TENDEN İLERİ...''...

Hayatı sevgi ve hoşgörü içinde, büyük insanların gözünden görebilmek... Onların asla unutulmaz sözlerinin bazılarını sık sık hatırlayıp yararlanabilmek... Mevlana: ''Çok insan gördüm, üzerinde elbise yok. Çok elbise gördüm, içinde insan yok.'' ''DİL tencerenin kapağına benzer. Kıpırdadı da kokusu duyuldu mu ne pişiyor anlarsın.'' ''KUZGUN bağda kuzgunca bağırır. Ama bülbül kuzgun bağırıyor diye diye güzelim sesini keser mi hiç?'' ''KABUĞU kırılan sedef üzüntü vermesin sana, içinde inci vardır.'' ''HERKES aynı fikirde ise, hiç kimse yeterince düşünmüyor demektir.'' '' EY CAN! Edep nedir diye soracak olursan, bil ki edep her edepsizin edepsizliğine sabır göstermektir.'' ''İKİ CAN bir olunca, benlik aradan çıkar. Gönül sevgiyi bulunca, kuru dal çiçek açar.'' ''SUSKUNLUK yaranın kanamasıdır. Suskunluk insanim diyenlerin sahteliğine lal kalınmasıdır.'' ''O DAĞA bir kuş kondu, sonra da uçup gitti. Bak da gör, o dağda ne bir fazlalık var ne bir eksilme var...'' '' HER insan bir yağmur tanesidir. Kimi gül yaprağına düşer, kimi çamura.'' '' KİMDE  bir güzellik varsa, bil ki ödünçtür.'' Hz.Ali: '' İNSAN dilinin altında gizlidir.'' Desiderius Erasmus: '' KÖRLERİN ülkesinde tek gözlü kral olur.'' Churcill: '' UÇURTMALAR rüzgar gücü ile değil, güce karşı koydukları için yükselirler.'' Cicero: '' En çabuk kuruyan şey gözyaşıdır...'' Gandi: '' Söylediklerinize dikkat edin; düşüncelere dönüşür... Düşüncelerinize dikkat edin; duygularınıza dönüşür... Duygularınıza dikkat edin; davranışlarınıza dönüşür... Davranışlarınıza dikkat edin; alışkanlıklarınıza dönüşür... Alışkanlıklarınıza dikkat edin; değerlerinize dönüşür... Değerlerinize dikkat edin; karakterinize dönüşür... Karakterinize dikkat edin; kaderinize dönüşür...'' İNSANLAR nereye kadar bu sözlerden ders alırlar diye bir soru sorarsanız... Eh, güzel bir soru. İyimserler ve kötümserler doğaldır ki aynı cevabı veremezler. Ya okuyanlar, okumayı yaşam biçimine dönüştürenler... Benjamin Franklin  dedi ki: ''BOŞ çuval dik durmaz...''  ...

             ''Kapıyı açan el,öğretmenimin eli,belli...                öğretmenimin eli tebeşirli,                öğretmenimin eli ak,                öğretmenimin eli yüreğim kadar sıcak...''               Dünyanın en eski mesleğidir öğretmenlik.Öğretmenlik bilgi verme,yönlendirme,eğitme,kavratma mesleğidir. Eğitmek ve öğretmek dünyanın en zor ve en kutsal  işlevidir. Toplumu karanlıklardan aydınlığa çıkarmak,sevgiyi,hoşgörüyü ve paylaşma ruhunu kazandırmak öğretmenin görevidir. Öğretmenler bilgisizliğin,cehaletin düşmanıdır. Onlar geleceğimizin çağdaş,aydınlık yüzün hazırlayıcısıdırlar. Bilmin,teknolojının,sanatın ve toplumun yol göstericisi öğretmenlerdir.                                 ***             Öğretmenler yurdumuzun çocuklarına bilgiden taç,insanlıktan inanç aşılayarak onları yarınlara hazırlıyorlar. Öğretmenlerın başarı ve çalışmalarında kaynakçaları ''akıl ve bilimdir''.             Sokrates: ''Dünyada her esere paha biçilir ama öğretmenlerin eserine paha biçilmez!..Çünkü o eser,eğitilmiş insandır.'' demişti.                                               ***             Ne var ki,öğretmenlik saygın bir meslek olmaktan giderek uzaklaştırılıyor. Sıradanlığa itiliyor. Düşünce yapımızın mimari öğretmenlerimizin eğitimi de sorgulanır boyuttadır. Nitelikli öğretmen,öğretmen üniversitelerinde eğitilerek yetiştirilmelidir.Bilginin,sevginin ve hoşgörünün senbolü öğretmen,küçük ayaklara büyük adımlar attıracaksa,en nitelilikli verilerle yetiştirilmelidirler.             Ancak,ekonomik zorlukların kaderlerine teslim edilmeleri,öğrenci velileri,hatta bazen bizat öğrenciler tarafından maruz bırakıldıkları şiddet çok üzücüdür.             Tek başına 24 Kasım Günü,yada öğretmenler haftası,ne onların bu ülkede ağır sıkıntılar çektikleri gerçeğini değiştirebilir,ne de icra ettikleri mesleklerinin kutsallığını...             Sizin hiç hayatınızı değiştiren bir öğretmeniniz olmuşmudur?             Ya da ,size esin veren bir eğitmenniniz olmuşmudur?             Benim birden fazla olmuştur. 24 Kasımlarda onları düşünüyorum,saygı ile önlerinde eğiliyorum. Onlar fark yaratan öğretmenlerdir.             Yoğun duygularla tüm öğretmen arkadaşlarıma sağlık dolu günler ve başarılar diliyorum..                                         ***                           '' öğretmenim...''                           ''bizim öğretmenlerimiz..''                           ''aziz...'' ''yüce...''değerli..unutulmaz...saygıdeğer...'' fedakar,cefakar...''                             Daha neçok güzel sözler...             Televizyoncular ve yetkililerce durmadan tekrarlanan o kelimeler,keşke ertesi günlerde unutulamayacak kadar içtenlikle ve inançla söylense idi...             Herşey çok daha iyi olurdu......

Spor bir bakıma insanlığın en önemli uygarlık göstergelerinden biridir.Tüm insanlığı birleştirmeye çalışan,her tür insanın ortak etkinliğidir.Seyredenler kendi takımlarını çılgınca destekliyorlar.Kaybeden yarışmacılar üzülüyor,kazananlar ise bayraklarına sarılıp sevinç gösterilerinde bulunuyorlar.. Zaman zaman başarı kazananlar duygusal olabiliyorlar. Ellerinde silah yok. Önceden belirlenmiş ortak kurallara uyarak yarışıyorlar.Birbirlerine kin,öfke,düşmanlık beslemiyorlar.Sonuçlar açık,net ve saydam. Genelde hak eden kazanır. Son derece demokratik mücadele. Kavga gibi görülen, kıran kırana yarışma sonunda kucaklaşma var. Kavga edenlerin kucaklaşması kadar, insana yakışan başka ne olabilir? *** Yarışmalarda her hangi bir sporcunun ırkına, dinine, kökenine, bölgesine bakılmaz. Şampiyonluk tahtına sadece, yetenek, emek ve başarılı sonuçlarla çıkılabiliyor. Kimsenin adamı olmak gerekmiyor. Hiç bir siyasal hareketin arkanda destek olması da, söz konusu değil. Genelde zafer hak edenin oluyor. Sportif yarışmalarda yalana dolana da yer yok. Belki de yalanın en az olduğu ortam. Diğer toplumsal olayların birçoğu, sporun yanında çok kirli kalır... Spor insanları, temiz nefes almaya, dürüst olmaya, takdir etmeye ve sevmeye davet ediyor... İnsanoğluna bu kadar yakışan başka ne olabilir? ***  NEDEN BAZI ÜLKELER DAHA BAŞARILI? Uluslararası yarışmalarda veya olimpiyatlarda en çok madalyayı neden Amerika ve Çin alıyor? Bu ülkelerde spor eğitiminin olimpiyatlara göre ayarlandığını biliyor musunuz? Gençlerini önce sporcu olarak yetiştiriyorlar. Onların bilimsel ve sayısal ölçüleri geliştiriliyor. Uluslararası arenada ter döküp yarışan o güzel gençler içerisinde birçok bilim öğrencileri var. Kimyagerler, biyologlar, sinologlar ve benzerleri gibi... *** Yetenekli sporcu, yetenekli bilim adamı, yetenekli sanatçı yetiştirmek için, başarılı ülkelerin yaptıklarını objektif olarak bakıp keşke inceleyebilsek... Örneğin, Amerika veya Çin, bu kadar olimpiyat şampiyonu nasıl yetiştirebiliyorlar? Bu kadar sanatçı, bu kadar bilim adamı nasıl yetiştirebiliyorlar? Acaba biz bu konularda biraz eksik, biraz kör, biraz sağır mı davranıyoruz? *** Türk toplumuna son olimpiyat bir şey daha gösterdi... Sporda başarı kazananların çoğunluğu kadın !.. Hentbolda, basketbolda, voleybolda, atletizmde filan... Olimpiyata katılan yüzlerce sporcudan oluşan kafilemizde; iki kadın sporcumuz, iki altın madalya, biri de gümüş madalya aldı... Bunlar Türkiye'mizi  çağdaş uygarlığa taşıyan güzel insanlar... Aslı ve Gamze'yi ulus bilinçli nitelikleriyle ayrı ayrı kutluyorum. Bu açılardan da, Ardeşen Gençlik Spor BAYAN HENTBOL takımının başarılarını ve eriştiği durumu çok önemsiyorum... Zoru başardılar... Hem de kısıtlı olanaklarla. Ortalama bir İlçe olan Güzel Ardeşen'imize ve dolayısıyla Güzel Rize'mize, bölgemize başarı ışığı taşıyan Bayan Hentbol Takımımızı, teknik kadromuzu, yöneticilerimizi derin saygı ve sevgi ile selamlıyorum. Bize onur ve gurur yaşattılar ve yaşatıyorlar. Yanlarında olmayı, onlara her türlü destek vermeyi içten gelen bir duygunun oluşturduğu görev olarak görüyoruz... Onları, Ankara'da Yaşayan Ardeşen'liler olarak, derin sevgi ile bağrımıza basıyoruz... Yöresel bir türkümüz var ya: '' Neler Gördü Gözlerim, Neler daha görecek...'' diye......

Güven şeyi... ‘’Adamı’’ diyeceğim ya… Dilim varmıyor… Çevremizde nedenli güvenli, erdemli ve bilinçli insan olup olmadığı sürekli tartışma konusudur. Nedir ‘’bilinç?’’ Olaylar karşısında zamanında ve yerinde tepki verebilmek. Toplum ölçeğinde doğru olanı desteklemek, yanlışı engellemek. Bireysel hesapları ve beklentileri gizlice önde tutarak yanlış uygulamaların parçası ve destekleyicisi olmamak. Üç maymun heykelini oynamamak.(duymadım, görmedim, bilmedim) Dünyanın doğrusu ben miyim, bana ne dememek. Desteklerinle güç verdiğin yanlış gidişattan sorumluluk duymak… *** Ne var ki bizde toplumsal sorumluluk katılım oranı çok düşüktür. Neden mi? Nedeni ‘’bilgi ‘’ ve ‘’bilinç’’ arasındaki farktır. ‘Bilgili olmak’ bir konuda bilgi sahibi olmak tır. Bizim toplumsal kültürümüzde bu, diploma sahibi olmak demektir. Bizde bu aşama yeterlidir. ‘’Bilinçli olmak’’ ise, sahip olduğun bilginin ne olduğunu, nereden geldiğini, neyin ve kimin amacına hizmet ettiğini bilmektir. *** Siğmand Freud, mutluluk ‘’ sevmek ve çalışmak tır’’ der. Bu gün bu iki kavramın sözü çok edildiğini ama anlamlarının kaybolup gittiğini görüyoruz. Sevgi sadece bir duygu değil, aynı zamanda bilinçtir. Sevgi duygulanmak değil, neden sevdiğini ve neyi sevdiğinin bilincinde olmaktır. Çalışmak ise, yapılan işten yapana değer katan anlamlı üretim, ya da hizmettir. Anlamını kaybetmiş sevgi ve çalışma, insanları mutlu değil, mutsuz etmektedir… *** Bilinçli insan, aydın insan, ne yaptığını, neden yaptığını, neden öyle tercih ettiğini bilen, neye ve kime hizmet ettiğini düşünen insandır. Yanlışlardan hesap sorabilen, yanlış gidişattan bana da bir şeyler düşer mi beklentisinde olmayan ve yanlışların ortağı olmayı rededen insandir… Gerisi teferuattır… *** DAVAYI VE ARKADAŞLARI SATMANIN BEDELİ Dünyada çeşit, türlü insanlar vardır. En acınacak insanlar, ideallerini yitirmiş, ülküsünü terk etmiş, belli yanlış yapılardan, kurumlardan biraz pay alabilme veya belli makam beklentilerinden ötürü kişisel duruşunu satmış olan insanların halidir! Bu yolla elde ettikleri veya etmeyi umdukları çıkarlar, makamlar da, yitirdikleri ideallerinin, terk ettikleri duruşlarının, sattıkları değerlerin ve yol arkadaşlarının bedelleridir… Bu bedeller değer katmaz kimseye. *** Bir türkümüz var ’’KARAKOLDA AYNA VAR, AYNA VAR ‘’ diye başlar. Şimdilerde ise, hayatın her alanında ayna var. Ama en önemlisi iç dünyamıza, vicdanımıza tutulan AYNA dır dır. Yansıma akislerinin hoş olup olmaması elimizdedir. Karakter anlamına gelen O akislerin yansımalarına özen göstermeye devam etmeliyiz....

İnsan mühendisliği ile ilgili ders ve ders dışı kitaplar, rekabetin önce ailede olması gerektiğini söyler. İnsanoğlunun ilk rakibi kardeşleridir. Kardeşinden daha başarılı olmak, gerektiğinde başarıya giden yolda onların üzerine basmak kapitalizmin bir gereği, totaliter davranışın ise ilk tohumlarıdır.Hazreti Adem'in oğulları Habil ve Kabil hikayesi ve Osmanlı saray geleneğindeki kardeş katlının meşruluğu rekabetin bir sonucudur...Rekabette amaç başarıdır.Başarı ise,ötekine oranla madden daha güçlü,daha iyi yerde ve daha çok itibar görmek demektir.Yani diğerinden'' üstün ''olma tutkusu.Ama,bu başarı asla''insan''olmayla eş değer değildir. Artık savaşların nedenlerini çocuklar bile biliyor.Ülkeler arası savaş,hiç bir zaman vatan severlik veya milli duygulardan kaynaklanmaz..Bu gibi duygular,savasın asıl nedenlerinden sonra ortaya çıkar.Bir bakıma bunlara,bireyin bilinç dışı heyecanları denebilir. Savaşın kaynağı ekonomik nedenlerde aranmalıdır. Petrol, su, yer altı madenleri, silah fabrikaları, çok uluslu şirketler vs. Savaşı yönetenlerle, savaşın yönetilenleri aynı şey için savaşmazlar... Yöneten kendi çıkarı için, yönetilen kendi değerleri için savaşır... Örneğin Suriye’de muhalif ordularını destekleyen ülkeler, kendi geleceğinin hesaplarını yaparlarken, muhalif  ordular, kendi yanlarında yer almayan kişilerin kafalarını tekbir getirerek keserler. Yanı aynı amaca hizmet etmezler... Savaş ne kadar kötüdür? Ne kadar korkunç deneyimdir? Bu soruların en somut cevabı,''Öldürmenin Mahrem Tarihi''adlı belgesel kitap ürperterek veriyor...(Joanna Bourke) Savaşın ne olduğunu öğrenmeden, ''barış '' sözcüğünün değerini anlamak mümkün değildir. Zaman zaman bu sözcüğün mahkûm edildiğini unutmamak gerekir... Derler ki '' savaşta kazanan taraf yoktur ''  Doğrudur ama savaşı çıkaranları 'TARAF' saymasak... Barış dili ve duygusunun egemen olduğu savaşsız günlere......

Yıl: 1961, Trabzon Lisesi.Yeni ders yılının ilk günü. Her yıl olduğu gibi bu yıl da sabahleyin kızlı erkekli son  sınıf öğrencileriyle,okulun ana giriş kapısı önünde karşılıklı sıra halindeyiz. Öğretmenlerimizi bekliyoruz. Kapıdan giren öğretmenlerimizi alkışlıyoruz. Gülüyorlar;el sallıyorlar hoş bulduk selamıyla. Tamam. Ama acaba  aralarında yeni öğretmenler var mı? Meraktayız... Derken... çok güzel,çok genç bir hanım girdi. Belli ki okulun yabancısı. Önce sağa sola bakındı;belli ki içinde bir soru var: tören kıtası konumunda olan bu öğrenciler acaba niçin kapı önündeler? Bizlerinde içinde bir soru var. Bu hanım acaba yeni bir öğretmen mi, yoksa bir öğrencinin annesi filan mi? Ablası  ya da kız kardeşi olabilir. Kapıcı Asım efendi,yabancı gördüğü bu hanımı kapıda karşıladı,duymuyoruz ama,galiba kim olduğunu sordu. Sonra biraz uzaktaki  okulun yönetim binasının  ikinci kata çıkan mermer merdivenlerini gösterdi. Gözlerimiz  merdivene doğru yürüyen o güzel hanımdaydı. Bildiğimiz hanım öğretmen imajından farklıydı,üzerinde şık bir tayyör vardı; saçları omuzlarındaydı,eteği diz boyu,çantası zarif,modaya ve giysilerine uygundu. Ama başka hanım öğretmenlerimizin çantaları gibi torbamsı değildi. Gülmüyordu ve durgundu. Dönüp bizlere bakmasını,o güzelliği daha yakından görmeyi istiyorduk; bakmıyordu. Koşar gibi merdiven basamaklarından çıktı,sola döndü ve gözden kayboldu. Tanrım! kimdi bu güzel kadın? Ey vah bir daha  onu göremesek dedim! Sınıf Başkanıyım. Görev gereği ,çok değil,on dakika sonra kim olduğunu öğrendim. Okulumuza yeni tayın olan Edebiyat öğretmenimiz. O durgun,hatta biraz da kendini beğenmiş,soğuk tavırlı edebiyat öğretmenimin  ilk elini sıkanlardan biri oldum. ''Bu gün ilk dersim sizin sınıfa'' dedi. Heyecan ve sevinçten düşüp bayılabilirdim. Az görülen o güzelliğe güzel Türkçesiyle yeni bir güzellik daha katmıştır. Hafif gülümseme ile öğretmenler odasının kapısını araladı içeriye girdi. Bu bayanın öğretmenimiz olduğunu öğrenci fısıltısıyla duyurmayı başardım. İLK DERS... Kızlı erkekli kırk beş öğrenci idik. Günseli Hanım ilk dersine bizim sınıfa girdi. Öğretmeni ayağa kalkarak karşıladık. Öğretmenler sınıfa girince genellikle  kürsüye doğru yönelirler ve sandalyeyi çekip otururlardı. Günseli Hanım,kürsüye sadece çantasını koydu,oturmadı.Çantasından hiç görmediğimiz kalınca bir kitap çıkardı. Sonradan öğrendik bir şiir antolojisi idi. ''Çocuklar''dedi,''kapatın kitaplarınızı,bu gün dersimiz Orhan Veli''.Tüm sınıf birbirimize baktık..''Bu da neyin nesi?''der gibi.Orhan Veli'nin şiirlerini okuduk uzun uzun ve açıkladık...(Bu vesile ile bir kez daha,Orhan Veli'nin şiirlerini en güzel okuyan ve geçen hafta kaybettiğimiz,tiyatromuzun yüz akı,bilge insan Müşfik Kenter'i  saygı ile anıyorum...) O günden başlayarak,edebiyat derslerinde bazen kitaptan,bazen kitap dışından,ülkemizin ve dünyanın en parlak beyinleri ile,düşünce adamları ve eserleri ile tanıştık. Dili doğru kullanmada çok zayıf iken,artık dili iyi kullanmayı öğrenenlerden biri oldum...Hatta ''Kalem Kılıçtan Daha Keskindir.'' Ata sözünü en iyi açıklayan kompozisyon yarışmasında ödül almıştım. Sevgili Öğretmenim,sınıfça hepimize kitap sevgisini yerleştirmiştir.İlk defa öğretmenimden duyduğum Konfüçyüs'ün ''Tanrım,bana kitap dolu bir evle,çiçek dolu bir bahçe ver''sözünü sık sık hatırlarım.Kitapla,doğa güzelliğini çağrıştırır bende...Varlık dergisini ilk defa, onda görmüş ve sınıfça abone olmuştuk.En güzel kitapları o önerirdi bize. Tüm okul kızlı erkekli öğrenciler,öğretmenleri olsun olmasın,Günseli Hanım'ın aşıklarıydık...Öyle bir güzellikti ki...Anlatması çok zor o güzelliği ömrümce bir başkasında bir daha görmedim...Hem yüzü,hem yüreği,hem beyni bir başkaydı... Okuldan  on beş yıl sonra eşi ve çocuklariyle birlikte,şehirler arası bir otobüs molasında görüştük. Okul günlerini yeniden yaşadık...Dostluğu sıcak,sımsıcaktı sevgili öğretmenimin...Son telefon konuşmamızda ''Hastayım Ahmet'ciğim, çocuklarım bakıyorlar.Kim bilir bir daha görüşebilirmiyiz.'' dedi,son sözü böyle kaldı...Dün vefatını Gazetede okudum... O nu sonsuzluğa uğurladığımız bu günlerde O na : seni çok seviyorum sevgili öğretmenim ve dostum diyebilseydim...Biliyorum ışıklar içinde yatıyor benim sevgili Edebiyat öğretmenim.. Ruhu şad olsun......